Νέα γενιά : Ευλογημένη γενιά!

(Του Μάνου Αντώναρου www.eimaimama.gr)Το παρατηρώ κάθε μέρα το καινούργιο ανθρωπάκι που ’χει έρθει στη ζωή μας, την κόρη μας ντε, να μεγαλώνει χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Χοροπηδάει, γελάει, πεινάει, γκρινιάζει, μιλά,προσαρμόζεται (αυτό το τελευταίο δεν είναι απολύτως σίγουρος ότι είναι καλό, αλλά ξέρω ότι είναι αναπόφευκτο)….
    Όχι, δεν παρατηρώ μόνο την Αθηνά. Παρατηρώ τη Ζωή, τον Θάνο, την Χαριλίνα, την Πατατούλα, τον Θεοδόση, την Ελενα, τον Κωστή, την Ελεάννα, τον Απόλλωνα, τον Κωνσταντίνο, την Λυδία, την Ερατώ, την Αννα, τον Αγγελο και τόοοοοσα άλλα, που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Και δεν το κάνουν μόνο αυτά που εγώ γνωρίζω, αλλά και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άλλα, που δεν είχα τη χαρά να συναντήσω…Τα παιδιά σας. Αν σκέφτομαι το μέλλον τους; Μα φυσικά! Θα σας πω κάτι που πιθανότατα να σας εκπλήξει: Πιστεύω ότι είναι ευλογημένη γενιά. Ναι! Ευλογημένη. Μα τί λες Μάνο; Εδώ πάμε να πεθάνουμε από ανησυχία γι’ αυτά. Δεν βλέπεις πόσο άσχημα είναι τα πράγματα; Ακριβώς γι’ αυτό! Εξηγώ:

     Μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο ξεπετάχτηκαν ο Βασίλης (Τσιτσάνης), ο Μίκης (Θεοδωράκης), ο Μάνος (Χατζιδάκης), ο Γρηγόρης (Μπηθικώτσης), ο Γιάννης (Τσαρούχης), ο Απόστολος (Καλδάρας), ο Σπύρος (Βασιλείου), ο Κάρολος (Κουν), ο Δημήτρης (Χορν), η Μαρία (Κάλλας), ο Οδυσσεάς (Ελύτης), ο Γιώργος (Σεφέρης), ο Γιάννης (Ρίτσος), και τόσοι άλλοι Μεγάλοι… Κι αυτοί ήταν κάποτε παιδάκια σαν τα δικά σας σήμερα…γεννήθηκαν στις αρχές προηγούμενου αιώνα…εκει γυρω στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο…. την Μικρασιατική Καταστροφή…. Ανδρώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο που η πείνα ήταν καθημερινότητα και γνωρισαν την εποχή που αδελφός σκότωνε αδελφό στον Εμφύλιο και όταν τα πράγματα ψιλο-κατακάθισαν έβγαλαν την κραυγή τους, που άλλαξε αυτόν τον κόσμο. Αλλοι συνέθεσαν, άλλοι τραγούδησαν, άλλοι έγραψαν, άλλοι έπαιξαν… ήρθαν τα Νόμπελ, τα Οσκαρ… ο καθένας με τον τρόπο του υπέγραψε την εποχή…Δεν «ειχαν» πάντα επίθετα… ήταν κι αυτά απλά παιδάκια όπως τα δικά μας σήμερα. Δεν ήταν συνομήλικοι, αλλά συνοριακής γενιάς… Δεν ήταν όλοι φτωχοί, αλλά και αστοί, δεξιοί και αριστεροί, πρωτεουσιάνοι ή από την περιφέρεια… Γιατί εμφανίστηκαν όλοι μαζί την ίσια στιγμή; Γιατί τέοια σύμπτωση; Μα επειδή η δυστυχία, το αίμα, ο φόβος, η φτώχια, το μίσος, ο πόνος έπρεπε κάπως να βγουν από μέσα τους και να «μιλήσουν» σε όσους πεινούσαν για καινούργιο… Ετσι τα βιώματα τους έγιναν νότες, λέξεις, χρώματα… Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

    Κάτι αντίστοιχο έγινε και μετά τη δικτατορία με τον Σταύρο (Ξαρχάκο), τη Δημητρα (Γαλάνη), τον Γιάννη (Πάριο), τον Γιάννη (Μαρκόπουλο), την Αλίκη (Βουγιουκλάκη), την Τζένη (Καρέζη) , την Χαρούλα (Αλεξίου) κ.λ.π αυτά τα παιδάκια είχαν γεννηθεί στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και ανδρώθηκαν στην ανοησία της φαυλοκρατίας του ’60 με αποκορύφωμα την Δικτατορία. Ούτε αυτά τα παιδάκια ήταν της ίδιας γενιάς, αλλά συνοριακής κι αυτά… ούτε προέρχονταν από την ίδια κοινωνική τάξη…Πάλι το ίδιο… πάλι όλη αυτή μαυρίλα που είχαν μέσα τους έβγαλε φως… ίσως διαφορετικό από τους προηγούμενους, αλλά φως…

    Και τώρα έχουμε παιδιά που γεννήθηκαν στην εποχή που βασίλεψε η βλακεία, η ανικανότητα. το ατάλαντο που βαπτίσθηκε ταλέντο… μπήκε σπίτια τους και τα τύφλωσε μέσω μιας οθόνης… Μην κοιτάτε που δεν ξέρω τα ονοματάκια τους, καθώς είναι καμμιά 10αριά χρόνια μεγαλύτερα από την Αθηνά και τους φίλους της, τους αυριανούς συμμαθητές και συμμαθητριες της…Πάλι το ίδιο θα γίνει σε 20-25 χρόνια από τώρα…

     Όλα αυτά που ζήσαμε και θα ζήσουμε, θα είναι πρώτης τάξεως υλικά ώστε η Ζωή, ο Θάνος, η Χαριλίνα,η Πατατούλα, ο Θεοδόσης, η Ελενα, ο Κωστής, η Ελεάννα, ο Απόλλωνας, ο Κωνσταντίνος, η Λυδία, η Ερατώ, η Αννα, ο Αγγελος και όλα τα παιδιά της γενιάς τους και της προηγούμενης, ώστε να βγάλουν από μέσα τους, αυτά πού εμάς μας τρομοκρατούν, μας αγχώνουν…Κάθε φορά η αιτία είναι διαφορετική… Πρώτα ήταν το αίμα και η φτώχια, μετα η στέρηση της ελευθερίας, σήμερα η ανοήσια και το απόλυτο τίποτα…Προσέξτε σαν τα μάτια σας τους θησαυρούς σας.. τους θησαυρούς της Ελλάδας του μέλλοντος… θα ’ναι οπωσδήποτε πομποί ή δέκτες… δεν έχει καμμιά σημασία.

Ξέρετε, οι γεννήσεις αυξάνονται σε εποχές κρίσης…Ο άνθρωπος επιβιώνει πολλαπλασιαζόμενος… δεν έχουμε άλλον τρόπο… Το κάνουμε εξ ενστίκτου…Και κάθε φορά που πολλαπλασιαζόμαστε έχουμε ανάγκη να φωνάξουμε την ύπαρξη μας… Και αυτή η φωνή είναι πάντα υπέροχη. Είναι η κραυγή του Ωραίου!

                                                                         Μάνος

Υ.Γ. Και φανταστείτε… Σας έγραψα κυρίως για ανθρώπους των τεχνών, γιατί αυτούς λίγο πολύ όλοι τους ξέρουμε… Φανταστείτε πόσα ακόμα παιδάκια μεγάλωσαν και διέπρεψαν τότε σε διαφορετικούς τομείς..!

πηγή:http://www.eimaimama.gr/2011/11/i-evlogimeni-genia.html